Filipijnen, weekje Yogya en Kalimantan

Het is inmiddels alweer een tijd geleden dat ik mijn blog heb geupdate. Als ik er op terug kijk komt dat omdat ik het zo ontzettend druk heb gehad, druk met heel veel leuke dingen.
Zaterdag 2 november ben ik naar Jakarta gevlogen, om vanuit daar ´s nachts door te vliegen naar Manila voor twee weken vakantie met Femke en Mirjam. Heel bizar om ´s ochtends vroeg Mirjam na meer dan drie maanden weer te zien in een compleet nieuw land. Nog veel gekker is het om te merken, hoe snel het weer normaal voelt om samen in de Filipijnen te zijn. Heel erg leuk om te horen wat Mirjam allemaal meemaakt op haar exchange in Taipei en zelf mijn verhalen te doen. We zouden ´s avonds pas doorvliegen naar Puerto Princessa, op het eiland Palawan. Om de tijd te overbruggen, zijn we eerst maar gaan uitrusten in een park in hartje Manila. Hier werd het voor mij duidelijk dat ik niet meer in Indonesië was, de Filijpijnen is heel erg christelijk, wat je overal merkt. Op 3 november, met 30 graden in een park liggen, met white christmas en andere kerstmuziek op de achtergrond. Overal kerstverlichting, kerstbomen, kerken en christelijke teksten. Die middag zijn we naar de op 3 na grootste mall van Azië geweest. Eindelijk weer westerse winkels en zelfs een ijsbaan in het midden. ’s Avonds zijn we doorgevlogen naar Puerto Princessa, waar Maxim (studeert ook in Taipei) al een prima hostel had gevonden. Die maandag zijn we doorgereden naar El Nido, een strand plaats in het noorden van Palawan, wat echt een paradijselijk uitzicht moet hebben. Helaas was het de volgende ochtend bewolkt en zagen we niet meer dan een mistige, regenachtige baai. Gelukkig klaarde het die middag op en kwamen de prachtige, rotsachtige eilandjes tevoorschijn. Ook de zee werd steeds helderder: tijd voor een kayak en lekker snorkelen bij een onbewoond eilandje, de zon begon zelfs te schijnen, heerlijk dagje. Die nacht kwam Femke aan vanuit Seoul en gelukkig heeft zij het mooie weer meegenomen. We hebben nog twee prachtige dagen in El Nido gehad, met zon, zee, strand, een eiland tour, veel snorkelen, kayaken, beachbarretjes, wijn, lekkere vis en ga zo maar door. Het was inmiddels wel bekend dat er een typhoon aan zou komen, maar het nieuws was vaag en moeilijk te verkrijgen. Toen uiteindelijk bleek dat het toch wel heel erg zou kunnen worden, hebben we met een grote groep besloten terug te gaan naar Puerto Princessa, waar de gebouwen steviger zijn en verwacht werd dat het niet echt getroffen zou worden. Gelukkig hebben we naast twee dagen regen niks gemerkt van de Typhoon. Maar toch kun je je goed voorstellen hoe erg het in sommige gebieden kan zijn, als je ziet hoe mensen wonen. Om er toch maar het beste van te maken hebben we op zaterdag een krokodillen park bezocht. 10 november was het gelukkig weer mooi weer, en de laatste dag van Mirjam. We hebben de high light van de Filipijnen bezocht: De Underground River, een 8 km lange rivier door een grot heen. We hebben lekker met een bootje gedobberd, stalagnieten en stalagtieten bekeken. Eerlijk gezegd vond ik de weg erheen veel mooier en bijzonderder dan de grot zelf. De natuur in de Filipijnen is echt prachtig.

Die dinsdag begon voor mij het avontuur alleen. Mirjam en Femke moesten terug, terwijl ik nog een extra week vakantie kon nemen. Ik ben terug gevlogen naar Manila, om vanuit daar de nachtbus naar Baguio te nemen. Baguio ligt in de Cordilleras, ten Noorden van Manilla. Ik heb gekozen om naar het Noorden te gaan omdat dit niet getroffen zou zijn door de typhoon en de rijst terrassen hier heel bijzonder schenen te zijn. De natuur in het Noorden is ook echt heel erg mooi, de afgelopen maanden heb ik nog niets gezien wat hier op lijkt en het is heel mooi uitgestrekt. Die ochtend heb ik Baguio bekeken, wat verder niet een bijzondere stad is, en ben daarna doorgereden naar Sagada. Sagada ligt nog Noordelijker en hoger en is echt een wintersport achtig dorpje, haardvuur bij het eten, kerst verlichting, houten hostels en chalets. Voor mij was het lekker afkoelen na 3 maanden 30 graden. In Sagada heb ik lekker koffie gedronken met locals, veel over het land geleerd en gewandeld naar de Echo Valleys die bekend staan om de Hanging Coffins aan de rotsen, bijzonder om te zien! De volgende dag ben ik op het dak van een Jeepney (Amerikaanse jeeps), via Bontoc naar Banaue vertrokken. Hier heb ik een Duits stel en een Filipijnse surfguru ontmoet, met wie ik een gezellig dag heb gehad. We hebben de uitzichtpunten in Banaue gezien, de beroemde rijstterrassen en mannetjes in traditionele kledij. Die avond karaoke en rijstwijn, wat wil je nog meer. De volgende dag ben ik met een gids naar Batad vertrokken voor een hike van anderhalve dag. We hebben de rijstterrassen in Batad gezien, die veel groter en mooier zijn dan in Banaue, vervolgens loop je tussen de rijstterrassen door, naar Cambulo een dorpje verder op en uiteindelijk via een hele mooie waterval terug. Erg leuk om te doen. Zondagavond heb ik de nachtbus gepakt terug naar Manila en na meer dan 24 uur reizen was ik weer terug in Yogya. De Filipijnen zijn echt een aanrader, iedereen spreekt Engels, hele vriendelijke mensen, prachtige natuur en heel divers. Ik moet toegeven dat ik sinds Indonesië natuur wel veel meer kan waarderen.

Yogya voelde echt als thuis, na twee weken vakantie, maar helaas bleef het gevaar mij achtervolgen. De Merapi heeft een kleine uitbarsting gehad, maar gelukkig is het tot nu toe daarbij gebleven. Mijn week in Yogyakarta bestond uit Bahasa lessen, papers typen, paintballen, gewoon het normale leventje. Gelukkig viel het regenseizoen in die week mee, toen ik in de Filipijnen zat heeft het twee weken bijna non-stop geregend in Yogya en stond je af en toe met je enkels in het water. Ook komen de resultaten van de midterms stukje bij beetje binnen en blijkt het niveau hier inderdaad niet al te hoog te zijn: 8.5 op een paper en een 9.2 op een tentamen!

28 november was het weer de hoogste tijd voor de volgende vakantie. Samen met Susanne en Yara (studeren beide in Rotterdam), ben ik naar Kalimantan vertrokken, om wildlife te spotten. Bij aankomst in Balikpapan hebben we meteen de bus gepakt naar Samarinda. Ik wist al dat Indonesiërs goed waren in baantjes verzinnen, maar Kalimantan slaat alles. Mensen beheren hier stukjes van de weg, of daar lijkt het op. Ze zetten pionnen tussen de weghelften in een gaan er zelf tussenin zitten met een visnetje, om geld te vangen wat mensen uit hun autoraampje gooien, hmm… Samarinda is de beste plek om tours te regelen en na een dure tour te hebben afgewezen, vonden we Suryadi die na afdingen uiteindelijk voor 7.25mln (180 eu pp) een 5 daagse tour inclusief alles, kon aanbieden. Dit hebben we geweten, afdingen op een tour is niet het slimste om te doen, we hebben een echte budget tour gehad. Zodra het maar even kon werd er bespaard op eten, ontbijt proberen over te slaan, geen groente maar nonstop bananen eten. Ach als arme studenten wil je wat en we hebben in die vijf dagen wel heel veel hoogtepunten van Kalimantan gezien. De eerste twee dagen hebben we over de Sungai Mahakam gevaren, dorpjes gezien waar de rivier de straat is, alles is van hout en staat op palen, ook de traditionele longhouses van de Dayak stammen zijn nog intact. Verder heel veel gewone aapjes, maar ook neusapen gezien en op de weg terug zelfs nog Lumba-Lumba, zoetwater dolfijnen. Heel indrukwekkend. Na de rivier zijn we vertrokken naar Pampang om een dansvoorstelling te aanschouwen van de Dayak long ear stam. Een voorstelling van een stam in traditionele kledij en het long ear gedeelte was bij de oudere mensen uit de stam nog echt te zien. Hierna zijn we doorgereden naar het Kutai National Park waar we 2 nachten in de jungle hebben geslapen. We hebben hier orang utans gezien, op een van de enige plekken waar ze nog echt in het wild leven en niet gevoed worden om ze dichtbij de mensen te krijgen. Uiteindelijk heeft een orang utan naast onze bungalow zijn nest voor die nacht gebouwd en heb ik echt op 1meter afstand van hem gestaan. Echt mooie beesten die nog best wel veel overeenkomsten met mensen hebben. Verder hebben we in de jungle tarantulas (bah!) en krokodillen gezien. Vandaag was de vakantie weer afgelopen en ben ik terug gevlogen naar Yogya. Ik vond het erg leuk om een weekje weg te zijn met twee meiden die ik nog niet zo goed kende. Je leert elkaar heel snel kennen, het was erg gezellig en veel mooie verhalen kwamen naar boven.

Nu heb ik een kleine twee weken in Yogya, waarin ik veel papers moet schrijven, zodat ik niet bezig hoef als Maaike en Luca hier zijn. Morgen gaan we natuurlijk sinterklaas vieren, met mijn huisgenootjes en zaterdag komt onze house warming en eindelijk nog een keer van. 13 december vlieg ik naar Jakarta voor het Jakarta Warehouse Project (groot festival) en de volgende ochtend kan ik mijn twee lieftallige vriendinnetjes van het vliegveld ophalen. Jaa ik heb een zwaar leven!