Het zware leven!
Blijf op de hoogte en volg Anke
10 Oktober 2013 | Indonesië, Jogjakarta
Inmiddels is het ruim een maand geleden, dat ik iets op mijn blog geschreven heb, dus tijd voor een update! Ik heb echt een ontzettend zwaar leven hier, 12,5 uur college per week en in de afgelopen 2 maand heeft het nog maar 1x geregend. Verder is het nog steeds elke dag 33 graden en zijn de afstanden zo groot dat ik hier verplicht op een scootertje door de stad moet toeren. Verder elke dag uiteten, omdat zelf koken zo ontzettend duur is en daarbij wordt de Rupiah dagelijks minder waard. Dit was de korte update, hieronder kun je lezen, wat ik hier vooral meemaak.
Het studeren is nu echt begonnen, na ongeveer 10x mijn vakken te hebben moeten veranderen, volg ik nu toch echt 5 vakken: Development Economics, Marketing Management, Consumer Behaviour, Business Environment: Sociology and Politics en Indonesian Language and Culture. De eerste college week was vooral heel erg langdradig en saai, colleges duren hier 2,5 uur en vooral de oudere professoren hebben de tijd volledig benut om zichzelf te introduceren. Mensen met enige status in Indonesië laten dit niet onopgemerkt voorbijkomen en vertellen hier dan ook uitgebreid over.
Na deze zware college week, was het tijd voor het eerste huisfeest. Bas (Nederlandse student) werd 21 en hij gaf een poolparty in de villa waar hij woont. Zoals het hoort, hebben wij voor Bas twee ladyboys geregeld die een hele mooie lapdance hebben gegeven. Toen deze ladyboys weer omgekleed waren, zagen we dat het twee hele normale Indo’s van onze leeftijd waren, met een leuk bijbaantje. We hebben de avond afgesloten in Boshe. Boshe is de grootste club in Yogya en het is echt hilarisch om hier te stappen. Je hebt hier overal Aziatische bands die in clubs optreden en allemaal populaire nummers coveren. Om een uur of 1 gaat al het personeel het podium op om een dansje te doen en vervolgens mag iedereen het podium op. Eigenlijk gaat het alleen los op het podium en beneden blijft iedereen aan de statafels staan. Ach het is best wel vermakelijk! Die zondag was het tijd om uit te brakken bij het Hyatt hotel, een van de luxere hotels hier in de stad, waar je voor 10 euro, drie uur lang kunt genieten van onbeperkt westers eten, om vervolgens aan het zwembad uit te buiken.
20 september was het tijd voor ons eerste echte tripje. Samen met 60 internationale studenten zijn we ´s ochtends vroeg vertrokken naar Jepara, om vanaf daar met de boot door te reizen naar Karimunjawa. De Karimunjawa islands zijn 26 kleine eilandjes en een main-eiland ten noorden van Java en het is echt paradijselijk mooi! Iedereen sliep verspreid over het dorp in kleine homestays, wat vrij primitief was. Wij sliepen achterin de supermarkt, gelukkig hadden we wel een ventilator en een Westers toilet, maar verder moest je douchen met een kraantje en een emmer en liepen er genoeg kakkerlakken. Gelukkig maakten de eilandjes veel goed, prachtige witte stranden, ontzettend helder blauw water en mooie visjes. We zijn ’s avonds naar een super mooi strand geweest, heerlijk biertjes genuttigd in de warme zee, onder de volle maan en een hemel vol met sterren. De volgende dagen bestonden vooral uit snorkelen, chillen op de boot, op onbewoonde eilandjes bbqen en genieten van het goede leven. De laatste avond hebben we op een privé eiland geslapen, in 20min kon je het hele eiland rondlopen. Er waren drie grote bungalows beschikbaar en voor de mensen zonder bungalow, lagen er matrassen op het strand. ‘s Avonds hebben we genoten van biertjes, gitaarmuziek en uiteindelijk een groot kampvuur op het strand. Het was echt fantastisch! De terugweg was iets minder paradijselijk, in totaal 3,5 uur op een boot met 60 brakke studenten en vervolgens nog 6 uur met de bus terug naar Yogya, maar met een blik op de foto’s is de terugreis snel vergeten. Die avond konden Michelle en ik ook verhuizen naar ons nieuwe huis in Casa Grande. We wonen nu met 7 Nederlanders in een villa in een van de duurdere wijken van Yogya. Het is erg gezellig en we doen dan ook veel met ons huis samen.
De dinsdag na Karimunjawa begon het zware leven meteen weer, samen met mijn lieftallige huisgenootjes hadden we de 4de Bahasa Indonesia les. Omdat het vak Indonesian Language and Culture op de universiteit totaal niet ingaat op de taal, hebben we besloten om met zijn 7en een cursus Bahasa te doen. Het is erg leuk om de lokale taal te leren en je enigszins duidelijk te kunnen maken, je merkt ook dat locals het erg waarderen.
Afgelopen vrijdag hebben we de Merapi beklommen. De Merapi is een van de actiefste vulkanen ter wereld en ligt 30km ten noorden van Yogyakarta. We werden om 10 uur ’s avonds opgehaald, om richting de vulkaan ter vertrekken en om 1 uur ’s nachts begon onze hike. Samen met 3 gidsen en 10 studenten hebben we vier uur lang omhoog geklommen, over zandpaden, stenen en boomstammen. Het was echt een zware tocht, maar door het prachtige uitzicht op de top (2960 m) en de bijzondere zonsopgang was het de klim meer dan waard! Vanaf de top kon je het lava zien en naarmate de zon op kwam, werden meer vulkanen in de omgeving zichtbaar, echt heel indrukwekkend. We hebben de terugweg wel echt onderschat, door het droge zand en de steile weggetjes is iedereen meerdere keren uitgegleden en toen we eenmaal beneden waren hadden we het ook wel echt gehad. Ik ben ontzettend blij dat we deze hike ’s nachts gedaan hebben, want als je op de terugweg ziet hoe stijl en gevaarlijk het af en toe was en hoe hoog we hebben gehiked, ga je toch wel even twijfelen. Een keer en nooit meer, maar wat was het vet!
Die zaterdag na een welverdiend uurtje slapen, heb ik voor het eerst sinds twee maanden weer gekookt. Jolijn (die ik wel ken van feestjes en festivals) was samen met Anne in Yogyakarta, tijdens hun reis door Azië. We hebben met zijn 3en een kookcursus gehad en geleerd hoe we goede saté ayam maken, kokos rijst koken, kroepoek frituren en op Indonesische wijze groente koken. Het was erg gezellig en lekker. De volgende ochtend ben ik samen met Milou, Frank en Paul (huisgenootjes) naar de massage salon geweest, om onze spierpijn er eens goed uit te laten masseren. Voor 4 euro, word je een uur lang gemasseerd, echt heel erg lekker. Die avond zijn we naar de voetbalwedstrijd van Yogyakarta geweest. PSS Sleman speelde tegen Fakfak (papua) in het stadion vlakbij ons huis. Wat een fantastische sfeer! Ik dacht dat Indo’s niet goed waren in organiseren, maar de supporters van PSS Sleman hebben me zeker verbaast. Het was 90 minuten lang schreeuwen, zingen, dansen, klappen, papier rollen gooien, brandjes op het veld en in het publiek, choreografieën met gekleurede papieren en ga zo maar door. En het voetbal? Dat stelt echt heel weinig voor, bijzonder dat ze met dat niveau een stadion vol kunnen krijgen. De supporters vonden het ook erg leuk, dat wij als blanken tussen de fanatiekelingen gingen zitten, toen we met zijn 10en de tribune opliepen werden we van alle kanten toegejuicht. Het was echt een bijzondere ervaring en Yogya is door naar de finale, dus wie weet mogen we over een paar weken weer. Hieronder is een youtube link, die een behoorlijk goede indruk geeft van de wedstrijd: http://www.youtube.com/watch?v=SyqF_Kypw-w
Maandags heb ik samen met Milou, Sabine en Suus spelletjes gespeeld met arme kindjes, die anders op de straat zouden moeten werken. En dinsdag zijn Milou, Karel, Frank en ik na onze Bahasa les doorgereden naar Sri Gethuk, een waterval ongeveer anderhalf uur scooteren vanaf Yogya. Hier hebben we “gebodyboard”, onder een waterval gestaan, van rotsen af gesprongen en met een kabelbaan over de rivier heen geraced. Kortom een best geslaagd weekend!
Morgen nog een college en de studieweek is weer voorbij. ’s Middags gaan we met zijn 9en richting Pacitan voor een weekendje zon, zee, strand en surfen, goed vooruitzicht dus. Zoals je vast merkt, heb ik het nog steeds heel erg naar mijn zin. Het leven hier is heerlijk en vooral de tripjes zorgen ervoor dat het vakantiegevoel er goed inblijft. Alles went snel en ik voel me al best wel thuis in Yogyakarta. Tussen de tripjes door, moet ik af een toe een review/essay schrijven of een presentatie maken, want bij de meeste vakken bestaat het cijfer maar voor 50% uit een examen en verder draait het om participatie, discussies, essays en presentaties. Moet goed komen dus. Volgens mij heb ik wel weer genoeg getypt. Ik ga me omkleden, even ergens eten en vanavond naar de bioscoop, even kijken of Gravity echt zo goed is als wordt gezegd.
Het studeren is nu echt begonnen, na ongeveer 10x mijn vakken te hebben moeten veranderen, volg ik nu toch echt 5 vakken: Development Economics, Marketing Management, Consumer Behaviour, Business Environment: Sociology and Politics en Indonesian Language and Culture. De eerste college week was vooral heel erg langdradig en saai, colleges duren hier 2,5 uur en vooral de oudere professoren hebben de tijd volledig benut om zichzelf te introduceren. Mensen met enige status in Indonesië laten dit niet onopgemerkt voorbijkomen en vertellen hier dan ook uitgebreid over.
Na deze zware college week, was het tijd voor het eerste huisfeest. Bas (Nederlandse student) werd 21 en hij gaf een poolparty in de villa waar hij woont. Zoals het hoort, hebben wij voor Bas twee ladyboys geregeld die een hele mooie lapdance hebben gegeven. Toen deze ladyboys weer omgekleed waren, zagen we dat het twee hele normale Indo’s van onze leeftijd waren, met een leuk bijbaantje. We hebben de avond afgesloten in Boshe. Boshe is de grootste club in Yogya en het is echt hilarisch om hier te stappen. Je hebt hier overal Aziatische bands die in clubs optreden en allemaal populaire nummers coveren. Om een uur of 1 gaat al het personeel het podium op om een dansje te doen en vervolgens mag iedereen het podium op. Eigenlijk gaat het alleen los op het podium en beneden blijft iedereen aan de statafels staan. Ach het is best wel vermakelijk! Die zondag was het tijd om uit te brakken bij het Hyatt hotel, een van de luxere hotels hier in de stad, waar je voor 10 euro, drie uur lang kunt genieten van onbeperkt westers eten, om vervolgens aan het zwembad uit te buiken.
20 september was het tijd voor ons eerste echte tripje. Samen met 60 internationale studenten zijn we ´s ochtends vroeg vertrokken naar Jepara, om vanaf daar met de boot door te reizen naar Karimunjawa. De Karimunjawa islands zijn 26 kleine eilandjes en een main-eiland ten noorden van Java en het is echt paradijselijk mooi! Iedereen sliep verspreid over het dorp in kleine homestays, wat vrij primitief was. Wij sliepen achterin de supermarkt, gelukkig hadden we wel een ventilator en een Westers toilet, maar verder moest je douchen met een kraantje en een emmer en liepen er genoeg kakkerlakken. Gelukkig maakten de eilandjes veel goed, prachtige witte stranden, ontzettend helder blauw water en mooie visjes. We zijn ’s avonds naar een super mooi strand geweest, heerlijk biertjes genuttigd in de warme zee, onder de volle maan en een hemel vol met sterren. De volgende dagen bestonden vooral uit snorkelen, chillen op de boot, op onbewoonde eilandjes bbqen en genieten van het goede leven. De laatste avond hebben we op een privé eiland geslapen, in 20min kon je het hele eiland rondlopen. Er waren drie grote bungalows beschikbaar en voor de mensen zonder bungalow, lagen er matrassen op het strand. ‘s Avonds hebben we genoten van biertjes, gitaarmuziek en uiteindelijk een groot kampvuur op het strand. Het was echt fantastisch! De terugweg was iets minder paradijselijk, in totaal 3,5 uur op een boot met 60 brakke studenten en vervolgens nog 6 uur met de bus terug naar Yogya, maar met een blik op de foto’s is de terugreis snel vergeten. Die avond konden Michelle en ik ook verhuizen naar ons nieuwe huis in Casa Grande. We wonen nu met 7 Nederlanders in een villa in een van de duurdere wijken van Yogya. Het is erg gezellig en we doen dan ook veel met ons huis samen.
De dinsdag na Karimunjawa begon het zware leven meteen weer, samen met mijn lieftallige huisgenootjes hadden we de 4de Bahasa Indonesia les. Omdat het vak Indonesian Language and Culture op de universiteit totaal niet ingaat op de taal, hebben we besloten om met zijn 7en een cursus Bahasa te doen. Het is erg leuk om de lokale taal te leren en je enigszins duidelijk te kunnen maken, je merkt ook dat locals het erg waarderen.
Afgelopen vrijdag hebben we de Merapi beklommen. De Merapi is een van de actiefste vulkanen ter wereld en ligt 30km ten noorden van Yogyakarta. We werden om 10 uur ’s avonds opgehaald, om richting de vulkaan ter vertrekken en om 1 uur ’s nachts begon onze hike. Samen met 3 gidsen en 10 studenten hebben we vier uur lang omhoog geklommen, over zandpaden, stenen en boomstammen. Het was echt een zware tocht, maar door het prachtige uitzicht op de top (2960 m) en de bijzondere zonsopgang was het de klim meer dan waard! Vanaf de top kon je het lava zien en naarmate de zon op kwam, werden meer vulkanen in de omgeving zichtbaar, echt heel indrukwekkend. We hebben de terugweg wel echt onderschat, door het droge zand en de steile weggetjes is iedereen meerdere keren uitgegleden en toen we eenmaal beneden waren hadden we het ook wel echt gehad. Ik ben ontzettend blij dat we deze hike ’s nachts gedaan hebben, want als je op de terugweg ziet hoe stijl en gevaarlijk het af en toe was en hoe hoog we hebben gehiked, ga je toch wel even twijfelen. Een keer en nooit meer, maar wat was het vet!
Die zaterdag na een welverdiend uurtje slapen, heb ik voor het eerst sinds twee maanden weer gekookt. Jolijn (die ik wel ken van feestjes en festivals) was samen met Anne in Yogyakarta, tijdens hun reis door Azië. We hebben met zijn 3en een kookcursus gehad en geleerd hoe we goede saté ayam maken, kokos rijst koken, kroepoek frituren en op Indonesische wijze groente koken. Het was erg gezellig en lekker. De volgende ochtend ben ik samen met Milou, Frank en Paul (huisgenootjes) naar de massage salon geweest, om onze spierpijn er eens goed uit te laten masseren. Voor 4 euro, word je een uur lang gemasseerd, echt heel erg lekker. Die avond zijn we naar de voetbalwedstrijd van Yogyakarta geweest. PSS Sleman speelde tegen Fakfak (papua) in het stadion vlakbij ons huis. Wat een fantastische sfeer! Ik dacht dat Indo’s niet goed waren in organiseren, maar de supporters van PSS Sleman hebben me zeker verbaast. Het was 90 minuten lang schreeuwen, zingen, dansen, klappen, papier rollen gooien, brandjes op het veld en in het publiek, choreografieën met gekleurede papieren en ga zo maar door. En het voetbal? Dat stelt echt heel weinig voor, bijzonder dat ze met dat niveau een stadion vol kunnen krijgen. De supporters vonden het ook erg leuk, dat wij als blanken tussen de fanatiekelingen gingen zitten, toen we met zijn 10en de tribune opliepen werden we van alle kanten toegejuicht. Het was echt een bijzondere ervaring en Yogya is door naar de finale, dus wie weet mogen we over een paar weken weer. Hieronder is een youtube link, die een behoorlijk goede indruk geeft van de wedstrijd: http://www.youtube.com/watch?v=SyqF_Kypw-w
Maandags heb ik samen met Milou, Sabine en Suus spelletjes gespeeld met arme kindjes, die anders op de straat zouden moeten werken. En dinsdag zijn Milou, Karel, Frank en ik na onze Bahasa les doorgereden naar Sri Gethuk, een waterval ongeveer anderhalf uur scooteren vanaf Yogya. Hier hebben we “gebodyboard”, onder een waterval gestaan, van rotsen af gesprongen en met een kabelbaan over de rivier heen geraced. Kortom een best geslaagd weekend!
Morgen nog een college en de studieweek is weer voorbij. ’s Middags gaan we met zijn 9en richting Pacitan voor een weekendje zon, zee, strand en surfen, goed vooruitzicht dus. Zoals je vast merkt, heb ik het nog steeds heel erg naar mijn zin. Het leven hier is heerlijk en vooral de tripjes zorgen ervoor dat het vakantiegevoel er goed inblijft. Alles went snel en ik voel me al best wel thuis in Yogyakarta. Tussen de tripjes door, moet ik af een toe een review/essay schrijven of een presentatie maken, want bij de meeste vakken bestaat het cijfer maar voor 50% uit een examen en verder draait het om participatie, discussies, essays en presentaties. Moet goed komen dus. Volgens mij heb ik wel weer genoeg getypt. Ik ga me omkleden, even ergens eten en vanavond naar de bioscoop, even kijken of Gravity echt zo goed is als wordt gezegd.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
